તે સમયે, સલમાન પણ નિષ્ફળ ગયો હતો. મારું માનવું છે કે જો ઈરફાન ખાન, જેમની સાથે આ ફિલ્મની શરૂઆતમાં કલ્પના કરવામાં આવી હતી, તે સલમાનની જગ્યાએ હોત, અથવા જો તે વૃદ્ધ માણસ હોત, જેમની સાથે પાછળથી ફિલ્મની કલ્પના કરવામાં આવી હોત, તો વધુ સારી ફિલ્મ બની હોત. સલમાને ફક્ત તે ફિલ્મને બગાડી નાખી છે. તેમણે દબંગ 2 અને દબંગ 3 જેવી ફિલ્મોમાં મારું નામ સામેલ કરવું પડશે. તેમણે મારી પરવાનગી, સંમતિ પત્ર, મારી પાસેથી NOC લેવી પડશે. જુઓ, દરેક અભિનેતા આટલો દંભી છે.
તો જ્યારે તેમની પાસે કામ નથી હોતું, ત્યારે તેઓ આ રીતે રડવા આવે છે. તેઓ તમારા પગે પડે છે. તેઓ કહે છે, “સાહેબ, મારી સાથે કામ કરો.” પરંતુ જ્યારે કામ શરૂ થાય છે, ત્યારે તેઓ તેમના સાચા રંગ પ્રગટ કરે છે. તેઓ પોતાનો રસ્તો શોધી કાઢે છે અને નિર્માતાનો ઉપયોગ કરે છે અને પછી તેને છોડી દે છે. તેને મરવા દો, કારણ કે ફિલ્મો કલાકારોને કારણે સફળ થાય છે. તે સાચું નથી. ફિલ્મો સામગ્રી પર સફળ થાય છે. અભિનવ જી, ઉદ્યોગમાં તમારી સાથે જે બન્યું તેમાંથી તમે શું શીખ્યા છો? તમે લોકોને કેવી રીતે કહેવા માંગો છો કે જો કોઈ નવો ફિલ્મ નિર્માતા વાર્તા સાથે આ ઉદ્યોગમાં આવે છે
અને ઇચ્છે છે કે એક સારો અભિનેતા તેની ફિલ્મનો ભાગ બને અને તે વાર્તા તેની પોતાની રહે, તો તેણે કેવી રીતે આગળ વધવું જોઈએ? આમાં બે બાબતો છે. મેં વર્ષોથી ઘણા બાળ લેખકોને વ્યક્તિગત રીતે માર્ગદર્શન આપ્યું છે. તો, તેઓએ કેવું વર્તન કરવું જોઈએ? તેઓએ ઉદ્યોગ સાથે કેવી રીતે વ્યવહાર કરવો જોઈએ? હું તેમને શીખવતો રહું છું. આ જાહેર પ્લેટફોર્મ પર ચર્ચા કરવાની વાત નથી. પરંતુ હા, હું ચોક્કસપણે જાહેર પ્લેટફોર્મ પર કહી શકું છું કે જો ફિલ્મ ઉદ્યોગ ફરીથી શરૂ કરવો હોય, તો આપણી કાર્ય કરવાની રીતમાં ઘણા મૂળભૂત ફેરફારો કરવાની જરૂર છે.
તો, સરકારી સ્તરે, આ IPR ટ્રેડિંગ થાય છે, અને અહીં આપણે કોઈના બૌદ્ધિક સંપદા અધિકારો ખરીદ્યા છે. હા, શું થાય છે? જો તમે IPR શું સમાવે છે તે વિશે થોડું સમજો છો, તો IPR માં કંઈ સહજ નથી. સર્જકનું નામ હોય છે; તમે શોધ બનાવો છો અને તેને પેટન્ટ કરાવો છો. હવે, પેટન્ટ શું છે? બૌદ્ધિક સંપદા અધિકારો, કે આ મારો વિચાર છે. અને મારું નામ હંમેશા આ વિચાર સાથે સંકળાયેલું રહેશે. જેમ બાળકની માતાનું નામ હંમેશા તેમની સાથે જોડાયેલું હોય છે. કોઈ તેમને તેમની માતાથી અલગ કરી શકતું નથી. કોઈ તેમની માતાને તેમના બાળકના મનમાંથી ભૂંસી શકતું નથી. તેવી જ રીતે, કોઈ સર્જકને તેમની સર્જનાત્મકતાથી અલગ ન કરવો જોઈએ. અહીં શું થાય છે કે લોકો કહે છે, “આટલા પૈસા લો અને બધા IPR મને ટ્રાન્સફર કરો.” મને લાગે છે કે પહેલાથી જ એક કાયદો છે, પરંતુ તેનો અમલ થયો નથી, જેમાં કહેવામાં આવ્યું છે કે IPR એક બિન-તબદીલીપાત્ર વસ્તુ હોવી જોઈએ. તમે તેને બિલકુલ ટ્રાન્સફર કરી શકતા નથી.
તો, તમે IPR ના મુદ્રીકરણ અધિકારો ટ્રાન્સફર કરો છો, એમ કહીને કે, “હું તમને આ IPR ના આધારે પૈસા કમાવવાનો અધિકાર આપું છું.” પરંતુ તમે IPR ટ્રાન્સફર કરી શકતા નથી. જો IPR ટ્રાન્સફર ન થાય, તો શું થશે કે તેઓએ “દબંગ 2” અને “દબંગ શ્રી” જેવી ફિલ્મોમાં મારું નામ સામેલ કરવું પડશે. તેમણે મારી પરવાનગી, સંમતિ પત્ર અને મારી પાસેથી NOC મેળવવું પડશે. તેથી, જ્યારે તેઓ મારી NOC લેવા આવે છે અને હું કહું છું, “આ સ્ક્રિપ્ટ સારી નથી. મને મંજૂરી નથી. તમે મારા IPR નો ઉપયોગ કરીને ખરાબ ફિલ્મ બનાવી શકતા નથી.” તેથી, મારી સાથે જે અન્યાય થયો છે તે થશે નહીં.
તેથી, IPR નોન-ટ્રાન્સફરેબલ હોવો જોઈએ. આવું હોવું જોઈએ. ફિલ્મ ઉદ્યોગમાં એક વાત મને સમજાતી નથી કે સ્ક્રિપ્ટો સ્ક્રિપ્ટ રાઇટર્સ એસોસિએશનમાં નોંધાયેલી હોય છે. પરંતુ ફિલ્મ ટાઇટલ નિર્માતા સંગઠનમાં કેમ નોંધાયેલા હોય છે? નિર્માતાઓનો ટાઇટલ સાથે શું સંબંધ છે? તે સ્ક્રિપ્ટો વિશે છે, તેથી મને લાગે છે કે ટાઇટલ રજીસ્ટ્રેશન પણ સ્ક્રિપ્ટ રાઇટર્સ એસોસિએશનને ટ્રાન્સફર કરવું જોઈએ. ચાર નિર્માતા સંગઠનો હોવાથી, હંમેશા ગોટાળા થાય છે.
તે સિવાય, તે એક નાની સમસ્યા છે જે જો સરકાર IPR સુરક્ષાનો પ્રયાસ કરે તો તે ઉકેલાઈ જશે અને પછી એક રોયલ્ટી માળખું બનશે જેમાં દરેક લેખકને સારા કામ કરવા માટે પ્રોત્સાહન મળશે કારણ કે તેને જીવનભર રોયલ્ટી મળશે જેમ ગીતકારોને 80 અને 90 ના દાયકામાં જાવેદ અખ્તર દ્વારા લખાયેલા સારા ગીતો માટે રોયલ્ટી મળે છે, જો તેની રોયલ્ટી હજુ પણ ક્યાંક સચવાયેલી હોય તો જાવેદ સાહેબને તેમાંથી પૈસા મળે છે, સંગીત દિગ્દર્શકોને રોયલ્ટી મળે છે, ગીતકારોને મળે છે, તેવી જ રીતે સ્ક્રિપ્ટ રાઇટર્સને પણ તે મળવું જોઈએ. સારી સ્ક્રિપ્ટ લખવા માટે પ્રોત્સાહન મળશે.
